Sinds dit jaar hebben we een nieuw systeem voor de overdracht naar de basisschool. Drie maanden voordat kinderen naar school gaan vul je, samen met ouders, een aantal dingen in die voor de basisschool belangrijk zijn om te weten. Wanneer ouders akkoord gaan, wordt dit doorgestuurd naar school.
Zo zat ik pas geleden met een moeder waartegen ik een aantal zorgen moest uiten. Ze was gelukkig heel blij met het gesprek! Het waren ook zeker geen negatieve dingen. Wat ik benoemde waren juist hele mooie eigenschappen van haar kind, alleen voor de huidige “harde” maatschappij helaas niet altijd goed. Het laatste wat ik wil is dat een kind gepest, ondergesneeuwd of niet gezien wordt. Alles wat ik eraan kan doen om dit te voorkomen wil ik zeker gedaan hebben. ”Dank je Romy, het is vast niet makkelijk om dit tegen mij te moeten zeggen, maar ik ben er erg blij mee”. “Ach, bij jou vind ik dat niet zo erg”, was mijn antwoord.
‘Ga je dan zeggen; sorry ik vind het erg gezellig maar de tijd is om?’
Naast deze gesprekken hebben we elk jaar de zogeheten 10-minuten gesprekken. Ja… je hebt maar tien minuten per ouder. Dat is soms wel een dingetje! Soms heb je moeilijke gesprekken die je toch op een gegeven moment moet afkappen en soms ben je met drie minuten klaar maar krijg je vervolgens de hele iPhone-inhoud aan vakantiefoto’s te zien. Ga je dan zeggen; sorry ik vind het erg gezellig ( dat vind ik ook echt ) maar de tijd is om? Ik vind dit lastig. Vaak bied ik aan om, wanneer hier behoefte aan is, een vervolgafspraak te maken. De volgende ouder staat nu eenmaal alweer te wachten in de gang.
Uiteraard vind ik het best spannend om de gesprekken te voeren. Wat zullen ouders ervan vinden? Zijn ze tevreden? Hebben ze zelf vragen? Achteraf valt het altijd mee.
Een maand geleden nam er een meisje afscheid, en stond ik samen met moeder te huilen. Een collega vroeg mij: ‘Is dat niet onprofessioneel, dat je moet huilen wanneer er een kind weg gaat?’ Tja, goeie vraag… is dat onprofessioneel of menselijk? Lees haar blog hier